Reisvoordeel.

Terug naar de aarde

In plaats van na een werkdag een hoop in bus en trein zitten dutten, zou ik vaker wakker moeten blijven en meer uit mijn doppen moeten kijken.

Wat ik soms te zien en/of te horen krijg, ook wachtend op zo’n bus of trein.

Een enkele keer is het zo heftig dat ik het onmogelijk in een blog kan neerzetten. Niemand zit te wachten op het moment dat zijn of haar levensverhaal, telefoongesprek, ruzie of trieste plan door een wildvreemde op het internet is gezet.

Idiote ideeën

Waar ik momenteel aan denk - wat ik samen met tientallen anderen heb gezien en gehoord, dat is al weer een hele tijd geleden. En nog steeds is het beter om er niet over in detail te treden, hier op deze plek. Nee, ik kan er niet over schrijven, ik wil niemand op idiote ideeën brengen, zodat er binnenkort toch nog een begrafenis of crematie is.

Inspiratiebron

Maar privé kan ik er niet omheen. Los van elkaar staande gebeurtenissen – in tijd en in plaats – voegen zich in mijn hoofd samen. Die gebeurtenissen vormen een inspiratiebron voor een nieuw op te zetten of een al bestaand en verder te verdiepen verhaal. De literatuur ligt op straat.

Terug naar je bureau?

Toeval bestaat niet. En het is de keuze aan jou wat je met al die schijnbaar toevallige voorvallen doet. Laat het je koud en geef je toe aan je slaap? Of blijf je wakker, in de stille, misschien wel egoïstische hoop dat je iets voor ogen krijgt, waar je eenmaal thuis na het avondeten mee aan de slag kunt als schrijver?