Rugzak als tijdverdrijf.

Vallen

Rugzakken, ik heb er iets mee:

(door Eric Steiner & Co. oorspronkelijk gepubliceerd op Hyves)

Afgelopen dinsdag weer. Kom ik naar huis gefietst, met op mijn rug mijn rugzak. Ik heb hem al een paar jaar. Is deze keer gevuld met een literfles Spa Rood, 2 ½ kilo aardappels en nog wat kleinere boodschappen.

Met de fiets aan mijn hand sta ik stil voor de deur die toegang biedt naar de ondergrondse gemeenschappelijke bergruimtes. Uit mijn rechter broekzak haal ik mijn sleutelbos te voorschijn. Glipt er een muntstuk van vijftig eurocent mee naar buiten. Dat is het begin. Die hoort daar niet. Die stop ik normaliter altijd in mijn linker broekzak. Maar dat is een ander verhaal.

Gaan we verder met dat muntstuk. Dat muntstuk is half onder de toegangsdeur naar de bergruimtes terechtgekomen.

Bukken, manoeuvreren

Met een zware rugzak op je rug en een fiets aan je hand, is het moeilijk bukken. Dus eerst fiets tegen de muur zetten. Muntstuk oprapen en opbergen in linker broekzak. Fiets weer ter hand nemen, en ontsluiten die deur.

Met een volle rugzak op je rug is het een nauwe doorgang. Maar in de loop der jaren heb ik goed leren manoeuvreren met fiets en rugzak. Als je goed hebt gemanoeuvreerd, kun je daarna zó de stenen trap afdalen.

Afdalen

Mijn fiets trekt aan mijn armen, gehoorzaamt aan de wetten van de zwaartekracht. Kan ik plotseling geen stap meer verzetten. Ik zit vast. Vast aan de deur, die tegen mijn rug aan drukt.

Aftasten

Vrezend dat mijn fiets me zal ontglippen en zelfstandig de trap af zal denderen, houd ik hem nu nog maar met één hand vast. Met mijn andere hand tast ik naar mijn rugzak. Voel dat de ronde deurknop zich in het netje van die rugzak heeft genesteld.

Stom, stom, stom! Ik wist toch dat er een kleine scheur in dat netje zat? Waarom heb dat niet gerepareerd?  Nu is het een gat geworden. En wat ik ook probeer met mijn ene hand, de deurknop geeft zich niet gewonnen.

Hannesen.

Ik trek mijn fiets terug en zet hem in de deurpost om beide handen vrij te kunnen hebben. Er blijft mij niets anders over dan mij uit de beugels van de rugzak te bevrijden. Dat ik daarmee het risico loop vanwege de zwaarte van de rugzak het gat nog groter te maken, neem ik maar voor lief. Dit hele gehannes heeft me al veel te lang geduurd.

Zonder al te grote verdere beschadigingen aan te richten, weet ik mijn rugzak van de deurknop te bevrijden.

Rugzak op een traptrede zetten. Fiets buiten op slot zetten. Rugzak naar beneden brengen. Fiets van slot halen. Deur van gemeenschappelijke bergruimtes met sleutel openen. Met fiets de trap afdalen. Fiets in mijn bergruimte zetten. Rugzak weer om doen. Eindelijk. Op, naar boven. Onderweg mompelen: Ik heb tenminste weer een verhaal.